Nazım Hikmet ve Kürtler

Nazım Hikmet;
Egemen ulusun egemenleri, başka başka halkların varlığını kendine feda ederken suskun kaldın.
Diğer halkların jenoside uğratılmasına seyirci kaldın.
Kürt ulusunun yok sayılmasına, yok edilmesine, trajedi derecesinde uzun sürece yayılan ve uygulanan soykırımını görmezden geldin.
Egemen ve hakimiyet kurmak isteyen Kuvayilere metiyeler dizdin, onların atlarına, paşalarının “çakmak çakmak gözleri”ne hayranlığını dizelerinde işledin…
Koçgiri’de, Zilan’da, Dersim’de, Piran’da, Palu’da, Geliye Sapo’da ve daha evvelinde Haput’ta, Sivas’ta, Adana’da, Trabzon, Samsun, Rize’de ya da Hakkari’de, Mardin’de, Erzurum’da, Van’da vs. Oluk oluk her karışında akan kan ve gözyaşlarına kalemin ve ellerin tutuk kaldı, dillendirmedin.
Eğer dillendirseydin, bugün Onur Öymen’ler de çıkıp “Dersim’de, Piran’da anaların gözyaşlarına” bu kadar seslice “bakmayın!” deme cürretini göstermezdi. Katliama maruz klan sürgün ailenin çocuğu kılıçdaroğlu gibileri de ona “avukat” olmazdı!